Dit is een verhaal over hoe met hulp van velen, een snufje geluk en veel inzet iets moois bereikt werd. Want net als de E4, E1 en B1 is ook de A3 van Velocitas kampioen geworden!
Ongenadige spoken
Na een jaar vol beperkingen mocht er dit seizoen eindelijk weer een competitie gespeeld worden. Velocitas A3 begon met meer dan genoeg spelers, maar toen sloegen het blessure-, het pech- en het bedankspook ongenadig toe. Binnen de kortste keren hadden we nog maar 1 heer en 6 dames over. Jeroen, Davey en Bjorn raakten langdurig geblesseerd, Sjoerd haalde piepend en krakend het einde van het veldseizoen. Het had niet veel langer moeten duren…
Seizoen in vogelvlucht
Maar eerst het seizoen in vogelvlucht. De eerste wedstrijd bij KZ Danaïden werd op het nippertje verloren met 11 – 10, waar een gelijkspel zeker verdiend was geweest. We moesten nog even wennen aan het spelen tegen A teams, dat was duidelijk. Maar twee dagen later kregen we een herkansing tegen Top/Litta en daar kwamen we met een 15 – 10 overwinning van het veld. Zou het nu toch gaan lopen? De volgende tegenstander speelde – heel ouderwets – op gras. Dat groene spul dat groeit en zo. Het ging niet gemakkelijk, maar 9 – 13 was een mooie overwinning en langzamerhand ging het lopen.
KIOS was als volgende tegenstander gelijk ook de zwakste ploeg in onze klasse en werd met 21 – 4 aan de kant gezet. Zo gemakkelijk zou het tegen het sterke Tempo niet gaan, een ploeg die we voor de zomer ook al tegenkwamen en toen waren we redelijk kansloos. Nu moest het diep uit de tenen komen, maar 7 – 5 betekende weer 2 punten. Onze laatste wedstrijd was tegen Pernix en KZ Danaïden moest op bezoek bij Tempo, een wedstrijd die belangrijk voor ons zou blijken te zijn.
Maar natuurlijk moesten we eerst zelf winnen van Pernix en dan maar hopen op een stuntje van Tempo. Dat zelf winnen lukte, uitslag 3 – 13 en toen kwam het verlossende bericht uit Alphen a/d Rijn. Onze vliegende reporter Sjoerd bracht het goede nieuws, Tempo had met 12 – 11 gewonnen en wij zijn bovenaan geëindigd, op doelsaldo boven KZ Danaïden!
Diepe buiging
Elke wedstrijd te weinig spelers, dus was het elke week weer puzzelen voor de technische staf. Maar gelukkig konden we altijd een beroep doen op spelers uit andere teams. Dus dank jullie wel Jelte, Linde, Nick, Tijn, Jasper, Julia, Amber, Fieke, Amy, Gido, Amelie, Laura, XiuMing en Wessel. Zonder jullie hadden we geen wedstrijden kunnen spelen.
En natuurlijk namens ons, de trainers, een diepe buiging voor onze eigen spelers Sjoerd, Franka, Fleur, Annelia, Saskia, Alyssia en Jeske. Dankzij jullie inzet hebben jullie grote stappen gezet in jullie ontwikkeling, heel mooi om aan te mogen bijdragen. Laten we hopen dat de geblesseerde spelers in deze zaalcompetitie terugkomen zodat we met een complete ploeg verder kunnen bouwen. Wij hebben er zin in!
Hilde en Dirk