Velocitas D1 speelt een seizoen met twee gezichten
In juni, toen er eindelijk weer wedstrijden tegen andere clubs toegestaan waren, hadden we al enkele wedstrijden met de nieuwe D1 mogen spelen. De eerste wedstrijd tegen KZ Danaïden hadden we een vliegende start op een zonovergoten veld. De wedstrijden daarna werden we weer met onze voeten terug op aarde gezet. Het grootste deel van de nieuwe D1 was de doorgestroomde E1 van het afgelopen seizoen (Dide, Djoni, Hannah, Linde, Mika, Rianne en Storm) aangevuld met Maura, Mika en Jitte die al een jaar D ervaring hadden. Voor de meesten dus voor het eerst in een achttal en met een middenlijn. Dat was toch wel even wennen voor zowel spelers als coaches.
De Herfstcompetitie
Na de zomervakantie mochten we als de nieuwe D1 eindelijk weer aan een echte competitie beginnen. Eigenlijk zonder verwachtingen en vooral in de hoop dat ze zich snel zouden aanpassen aan het nieuwe spel, de nieuwe samenstelling en de wellicht meer ervaren tegenstanders. Tegen Pernix begonnen we goed, maar in de wedstrijden daarna scoorden we maar zeer moeizaam. KIOS en Madjoe verdedigden veel feller, waardoor Velocitas maar moeilijk tot goede combinaties kwam. Er moest harder gewerkt worden om vrij te komen en kansen te krijgen. In de herfstcompetitie wilde dat nog niet lukken, met de afsluitende midweekse wedstrijd tegen Madjoe als teleurstellend dieptepunt 🙁
De Zaalcompetitie
En uitgerekend datzelfde team van Madjoe was de eerste tegenstander in de zaalcompetitie. Maar nieuwe ronde, nieuwe kansen. En die nieuwe kansen werden nu wel verzilverd: 11-1 ! We wisten niet wat we zagen! Was dit echt dezelfde D1 van Velocitas? De kids hadden duidelijk energie bijgetankt in de korfballoze periode tussen veld- en zaalcompetitie. En de week erna lieten ze bij TOP uit zien dat het geen toevalstreffer was: 5-11 winst. Het felle (uit)verdedigen was inmiddels een effectief wapen geworden. En als je er niet veel door laat, dan hoef je er minder te scoren om toch te winnen. Maar ook aanvallend deden we het een stuk beter. Waar we in de herfstcompetitie gemiddeld slechts 5 á 6 doelpunten maakten, waren dat er gemiddeld 12 per wedstrijd in de zaal en, misschien nog wel belangrijker, iedereen pakte zijn doelpuntjes mee. Vaak hadden we 6 of meer verschillende doelpuntenmakers per wedstrijd. De D1 van Velocitas is een mooi team met allround korfballers geworden en daardoor moeilijk te verslaan.
Korbis heeft het ons nog wel moeilijk gemaakt, maar uiteindelijk wonnen we toch met 13-9. In het tweeluik tegen VZOD werd er flink aan het doelsaldo gewerkt (1-21 en 19-2). Tussendoor moesten we nog naar Madjoe, dat alleen van ons verloren had en dus steeds de grootste concurrent was. Maar ook in Rijnsburg kregen we maar 1 tegendoelpunt en dan is het makkelijk winnen (1-8). Alleen TOP zou nu nog zand in de motor kunnen strooien. Dat was dan ook onze spannendste wedstrijd, die we uiteindelijk met 5-3 wisten te winnen.
Echter kampioen mét publiek
Dat resultaat betekende dat er zaterdag in de 5 Meihal tegen KZ Danaïden nog minimaal 1 punt behaald moest worden voor het kampioenschap. Velocitas D1 pakte met een 3-11 overwinning de volle buit en is daardoor de ongeslagen kampioen! 🙂
Leuke bijkomstigheid ten opzichte van het laatste kampioenschap was dat er ook weer publiek bij mocht zijn en dat er dus vele trotse ouders, opa’s en oma’s aanwezig waren. En dan is het toch een stuk echter kampioen worden.
Marc,
Samen met Michaël trotse trainers van de D1