In 2020 bestaat Velocitas 70 jaar. Op 1 juni 1950 werd de club opgericht. De viering van ons jubileum is op 27 juni. Dat is niet de enige manier waarop we ons jubileum vieren. Want bij een jubileum horen verhalen. Van toen, over nu en voor de toekomst. Wie anders dan onze Velovedettes kunnen ons die verhalen vertellen?
de vedette zelfst. nw. (m/v) Uitspraak: [və'dɛtə] Meervoud: vedettes, vedetten Betekenis: populaire figuur, bijvoorbeeld in de sport.
Velovedettes zijn (oud-)leden die veel voor de club beteken(d)en. Denk aan al die belangrijke bestuursleden, fanatieke families, kanjers van klussers, speciale spelers en vrijgevige vrijwilligers die van Velocitas al 70 jaar de leukste korfbalvereniging in Leiderdorp en omstreken maken.
Met hulp van het bestuur en de Velopress is een lijst Velovedettes aangelegd. Het feuilleton Velovedettes bestaat uit
| [1] Dirk en Hilde | [2] Klaas | [3] Femmy | [4] Jetske | [5] Ada en Hans | [6] Iris | [7] Marlies | [8] Kees | [9] de heren Van Poelgeest | [10] de Velodogs | [11] Ferry en Lars | [12] Johan en Gerda (en een aparte Verslagvedette over Michel van Gent). |
Iedere maand publiceren we een interview met een of meer Velovedettes. Zodat we ze nog beter leren kennen. Er zijn natuurlijk méér Velovedettes, en nóg meer Veloverhalen. Wie zijn jouw Velovedettes? Welke Veloverhalen ken jij? Laat het ons en vooral elkaar weten.
Dubbelinterview
Heel Leiderdorp kent Hilde als Sportvrijwilliger van het jaar 2017, en zo’n beetje elke Velocitaan zal Dirk wel eens als scheidsrechter hebben gehad. Ik prijs mezelf daarom gelukkig als ik Hilde en Dirk samen in de kleedkamergang van De Does tegenkom en ze nog net een half uurtje tijd hebben voor een interview. Want dan moet Dirk weg. En ze moeten nog wel wat eten. Dus bestelt Hilde een tosti, en voor ons drieën wat te drinken. Dirk zoekt alvast een tafeltje bij de glaswand, met uitzicht op de korfbalwedstrijd in de sporthal natuurlijk.
Als we zitten en ik het idee van de Velovedettes heb uitgelegd zegt Dirk: “Het zal voor veel mensen geen verrassing zijn dat dit een dubbelinterview wordt.” Want inderdaad: zie je de een, dan is de ander niet ver weg. Samen zijn ze dit seizoen bijvoorbeeld druk bezig met de B2.
Hoe lang ben je al bij korfbal betrokken?
“Dames gaan voor“, zegt Dirk, dus Hilde krijgt als eerste het woord. Ze begon rond haar zevende bij Dalto met korfballen en is via “haar meiden” bij Velocitas terechtgekomen. “Dat zal zo’n 13 jaar geleden zijn geweest“, rekent ze uit. Al snel werd Hilde voor dit en dat gevraagd: TC jeugd, schoolkorfbal en training geven. Ze heeft bij Velocitas in het recreantenteam gekorfbald en in gelegenheidsteams op het Velocitastoernooi, maar geen competitie meer.
Hildes oproepschijf begint te trillen: de tosti is klaar. Terwijl Hilde die ophaalt, vertelt Dirk dat hij afgelopen december zijn persoonlijke jubileum gevierd heeft: 50 jaar lid van Velocitas. Gefeliciteerd! Hij is een halve eeuw geleden bij Velocitas begonnen en altijd gebleven, speelde op alle niveaus, en stond “per ongeluk” zelfs in het eerste. Al meer dan 40 jaar is hij trainer. Vooral van jeugdteams, maar bijvoorbeeld ook van de recreanten en het derde. Ook voor ander vrijwilligerswerk draait Dirk zijn hand niet om. Hij noemt de TC jeugd, TC senioren/junioren en de toernooicommissie. En is zeer actief als scheidsrechter.
Welke bijzondere herinneringen heb je aan Velocitas?
Hilde schuift weer aan en begint aan haar tosti. Dirk haalt een vroege herinnering aan Velocitas op: “In een van mijn eerste korfbaljaren werden we kampioen. Met in het hele seizoen maar één tegendoelpunt. Degene die dat doelpunt doorliet heeft nog heel vaak moeten horen dat hij dat seizoen alles heeft doorgelaten.” (Het was tegen Fiks, de naam is bekend bij de Velopress.) Kijk, dat zijn de Veloverhalen die we zoeken.
Hildes herinneringen gaan vooral over haar meiden. Dat ze kampioen werden, en dat ze aan het NK mee mochten doen (lees bijvoorbeeld dit Veloverslag). Daar zie je een ontzettende saamhorigheid onder korfballers. Kom daar maar eens om bij andere sporten. Dat positieve korfbalgevoel brengt haar bij vrijwilligerswerk. Dat het zo ontzettend waardevol is. Ja, het kost energie, maar het levert veel plezier op en is o zo belangrijk voor de club. En wat voor club. Eentje met volgens Dirk hele leuke en gezellige jeugdteams, een goede onderlinge verstandhouding en een fijne sfeer. Houden zo. Dus Velocitas: natuurlijk aandacht blijven houden voor het wedstrijd- en prestatiekorfbal, maar zeker ook blijven letten op al onze andere sporters en vrijwilligers: én-én, samen.
Welke veranderingen heb je meegemaakt?
Korfbal is, net als O, o, Den Haag, door de jaren zo veranderd. Tot 1991 werd er buiten met drie vakken gespeeld, en bestonden teams uit twaalf spelers. Het middenvak fungeerde volgens het KNKV als ‘doorgeefvak’. Hilde en Dirk vonden het middenvak wel lekker snel spelen. Maar ze geven toe, dat het niet echt bijdroeg aan de aantrekkelijkheid van het spel. Dirk kan zich bijvoorbeeld een wedstrijd herinneren die in 1-1 eindigde, en dan stond je wel heel lang in dat middenvak. Dat we nu twee vakken hebben, en dat die kleiner zijn, vinden ze een verbetering.
Wat Hilde zich ook herinnert, is dat je vroeger soms op gras speelde, en soms op gravel. Dat deed je op één paar veldschoenen, waar je steeds andere schroefnoppen onder draaide. Van aluminium. Handig om grip te houden op verschillende ondergronden. Of om langs onderbenen van vervelende tegenstanders te halen, bekent Dirk.
En wat gaat de toekomst ons brengen?
Korfbal is blijven veranderen. Er kwamen, legt de KNKV-website ook uit, tactische oplossingen voor lastige spelsituaties. De traditionele rieten mand werd een plastic korf, en er bestaat tegenwoordig zoiets als een schotklok. En korfbal blijft veranderen. Regelmatig worden ‘verbeteringen’ uitgeprobeerd. “Prima”, zegt Dirk, “maar laten we alsjeblieft wel dicht bij de essentie van korfbal blijven. Mét verdedigd. Anders kun je beter meteen een bord achter de mand hangen en het basketbal noemen.” “En met gemengde teams“, vult Hilde aan. Ze had bijvoorbeeld vast niet voor korfbal gekozen, als er alleen dameskorfbal was geweest.
En dan zit opeens het halve uur er op. Dirk moet er nu echt vandoor, op naar de volgende korfbalafspraak. Volgende maand weer een nieuwe Velovedette. Tot die tijd: wie zijn jouw Velovedettes? Welke Veloverhalen ken jij? Laat het ons en vooral elkaar weten. Er is 70 jaar gespreksstof.
