Afgelopen zaterdag had Velocitas A3 eindelijk eens een late wedstrijd, om 17.00 stonden we allemaal klaar in Zoetermeer. Nou ja, bijna allemaal want coaches Siebe en Lisa waren er niet bij. We probeerden hun afwezigheid nog te compenseren door ze toch in te voeren in de app. Echter was onze scheids het niet mee eens. ‘Is Siebe er ook?’ kwam hij ons vragen. Toen wij dit niet konden beamen was daar de glasharde, duistere realiteit: Siebe werd door de scheids uit de opstelling verwijderd.
De wedstrijd zelf valt het best te omschrijven als een prachtig kleurenpalet, merkte de scheids al voor aanvang op. Op en langs het veld was het een drukte van belang waar menig kunstenaar groen zou zien.
Zwart van de mensen zag het op het Zoetermeerse veld toen we aankwamen. De Meervogels 1 was aan het spelen en aan al het geschreeuw te horen was het spannend. Al die mensen waren overigens direct weg zodra het eindsignaal klonk.
Grijs was de lucht gedurende de hele wedstrijd. Het leek wel of de weergoden steeds droeviger werden van de achterstand die we opliepen. In de rust hielden ze het even niet meer: de stand van 7-2 werd ze teveel en een flinke bui was het gevolg. Ook toen het einde van de wedstrijd naderde kregen ze een dramatische huilbui.
Groen was uiteraard de kleur van waarin uw favoriete team punten maakte.
Blauw waren Eef, Pascale en later invalster Lisanne als volwaardige heren.
Wit-Blauw waren de shirtjes van de leden van De Meervogels.
Oranje waren de dames die als heer speelden bij de tegenpartij en waren de papieren bekertjes met limonade in de rust.
Paars waren de schoenen van de inmiddels niet meer geblesseerde Lianne. En als ik zeg paars bedoel ik ook heel paars.
In de rust kwam de scheids ons nog vertellen hoe sportief hij ons vond. Voornamelijk Marlies kreeg veel lof vanwege een vriendelijke actie. Alles was nog rozenkleur en maneschijn. Na de rust was zijn mening over ons wel anders. De scheids bleef maar fluiten voor lopen bij Robin en hij werd steeds pietluttiger in fouten die gemaakt werden. En opeens, in de 32ste minuut van de 2e helft, arriveerde daar de kleur in het veld die deze wedstrijd maakte tot 1 voor in de kleurboeken:
Geel was de kaart die captain Dewi naar zich toegeworpen kreeg. Dit vanwege haar opmerking dat de scheids toch wel partijdig was. Helaas was dat net iets te veel voor hem en hij deelde de grandioze kaart uit. Dewi was eerst wat verbaasd maar kondigde al vrij snel aan dat ze een feestje zou geven ter ere van deze presentatie. Zo bleef ze dus gelukkig positief.
Helaas stond er toen het laatste fluitsignaal klonk 17-6 op het scorebord. Plaats voor verbetering is er dus zeker wel. Maar dat is niet erg, het kleurenpalet zal hier alleen maar diverser van worden. Al hopen we natuurlijk niet dat er volgende week ook rood aan toe wordt gevoegd…