Met ingang van het seizoen 2023-2024 is Enno Verhoef (met blauwe bril op de omslagfoto) trainer van Velocitas 1. Onderweg van zijn werk in Zaandam naar zijn thuis in Zwijndrecht maakte hij tijd voor een interview met de Velopress.
Terecht kampioen
Na in de Drechtsteden veel eersteklassers getraind te hebben, was Enno de afgelopen jaren trainer van Avanti 2 en derdeklasser DSO. Toen Velocitas een paar maanden geleden belde was de 59-jarige Enno geïnteresseerd: “Ik moest er wel even over nadenken. Want drie kwartier heen en terug en in de zaal naar Drenthe, Groningen en Friesland, dan moet het wel de moeite waard zijn. Ik heb twee wedstrijden bekeken en een paar op TeamTV. Na nog een paar gesprekken heb ik toen toegezegd.“
Wat zag Enno dan, dat hem onze trainer wilde worden? Enno: “Velocitas kan nog veel meer dan wat ze nu doen. Ik zag vaak hetzelfde spel, het herhaalt zich. Daar werden ze terecht kampioen mee. Niemand kwam bij ze in de buurt. Ze speelden heel rustig en vol overtuiging dat ze toch wel gingen winnen. Dat zal volgend jaar wel anders zijn natuurlijk.“
Tempo is een wapen
Dan komt er een mooie tegeltjeswijsheid uit Enno’s mond: “Tempo is een wapen.” De tacticus en analyticus in Enno legt uit: “Je kan heel langzaam spelen. Of heel snel. Daar speel ik graag mee. Velocitas is al prima bezig met het lezen van de wedstrijd. Maar dat kunnen we nog verder uitwerken. Soms is er wat meer power en agressiviteit nodig. Dan moet je een harde een tegen een kunnen spelen en dingen forceren. Of je speelt alles op de tweede kans. Of je laat de tegenstander vrij lopen. Je moet spelen met het gevoel in de wedstrijd. Dan weet de tegenstander niet meer wat die moet doen.“
Enno geeft een voorbeeld: “Ik speelde eens met Merwede tegen HKC. We hadden een kalenderjaar niet verloren. Maar die dag wel. De ploeg was helemaal in zak en as.” Voor de return tegen HKC bedacht Enno een tactische list: “De waarde van HKC zat in hun schutters. Daarom zette ik onze langste rebounder op hun beste rebounder, zodat die bij de korf weg zou blijven. Zo konden ze hun schutter niet in stelling brengen.” Merwede won.
Leermeester
Zelf kwam Enno vrij laat met korfbal in aanraking. Hij begon met judo en ging later met zijn zusje mee naar hockey. Enno: “Pas op mijn twaalfde ging ik met meiden mee naar Merwede. Vijf jaar later stond ik in het eerste.” Toen Enno op zaterdag ging werken, ging hij naar zondagsvereniging Zwijndrecht. Enno: “Dat was een mooie combinatie. Donderdag koopavond, vrijdag trainen, zaterdag werken en zondag korfballen.“
Enno heeft later veel eersteklassers getraind, maar was ook scheidsrechter, gaf cursussen en begeleidde scheidsrechters. Scheidsrechters begeleiden vond hij uiteindelijk leuker dan zelf blijven fluiten. En dan niet als beoordelaar, want: “Een begeleider helpt je om beter te worden. Een beoordelaar rekent je af: goed of niet goed.“
Niet alleen bij het korfballen is Enno trainer of begeleider. Ook als logistiek leermeester (niet logistiek medewerker, zoals we op Facebook schreven, red.) is hij dat. Dat zit zo: “Bij Hartingbank leveren we zorgmiddelen, zoals rolstoelen. We hadden veel verloop, want tegen nieuwe medewerkers zeiden we vroeger ‘Daar is een rolstoel, succes.’ Maar er is geen rolstoelschool, je moet in je werk opgeleid worden. Dus ontwikkelden we een programma om nieuwe medewerkers te begeleiden.” Enno begeleidt deze begeleiders. Hij maakt daarbij veel kilometers. Naar Goor, Zaandam of Eelde. En het werpt zijn vruchten af, want trots zegt Enno: “In de afgelopen anderhalf jaar dat ik dit doe, is er nog maar een medewerker weggegaan.“
Gekleurde zonnebrillen
Velocitanen opgelet! Als je nog zonnebrillen in Velocitaskleuren hebt liggen, bewaar ze! Want Enno liet ons weten, dat hij graag de kleur zonnebril draagt van de club die hij coacht. Een blauwe heeft hij nog van Avanti. Zie ook de omslagfoto.
Over die omslagfoto: daarop draagt Enno dus als coach van Avanti een blauwe zonnebril. Er hoort een mooi verhaal bij deze foto. Vraag Enno eens dat verhaal aan je te vertellen.