Afgelopen zaterdag gingen onze helden van de A3 in het kader van teamspirit eerst gezellig dineren alvorens het op te nemen tegen koploper SDO A1 uit Hillegom. Aan de hand van dit wedstrijdverslag nemen we de favoriete recepten van ons favoriete team graag even met u door. Bon appétit!
1. Gemarineerde wraakgevoelens in een dressing van onverzetbaarheid en teamspirit.
Neem een verloren wedstrijd tegen SDO en laat die een paar maanden sudderen. In de eerste wedstrijd tegen ongeslagen koploper A1 SDO werd de A3 namelijk met 21 – 10 vroegtijdig afgeserveerd. Het was tijd om de wrange nasmaak weg te spoelen: voeg een vleugje motivatie en wilskracht toe en roer het geheel goed door elkaar voor een optimale smaaksensatie.
2. Zure balletjes met een drupje perspectief voor de wedstrijd.
In de eerste minuten van het diner bleken onze helden de smaak nog niet helemaal te pakken te hebben. Er werd en daar geproefd aan het maken van een doelpunt maar toch moesten de spelers de eerste twee doelpunten bestek laten gaan. Die kwamen op het bordje van SDO te liggen, dat tegen de verwachting in de onderliggende partij was. Even leek Velocitas ook vandaag weer met lange tanden te gaan eten maar ook nu bleek weer: wat in het vat zit verzuurt niet. Het zou dan ook niet lang duren voordat Velocitas SDO het eten zuur zou maken.
3. Op stoom geraakte schotenschotel met overkookte stemmingsselderie.
Na de vroege achterstand begon Velocitas A3 op stoom te te komen. Al snel bleek dat Annejet graag van twee walletjes eet: zowel in verdediging als aanval had haar dame al snel de buik vol van de Leidorpse dame die haar tegenstander rauw luste: Het één na het andere schot wist de korf te vinden. Ook Ilse schepte nog een keer op en schoot zo vaak raak dat haar dame al gegeten en gedronken had nog vóór het rustsignaal klonk.
Met nog een klein kwartier van de eerste helft sloeg de vlam echter in de pan. SDO bleek een beetje van de kook te raken en begon fysieke arbeid te leveren. Dat honger leidt tot het betere duw en trekwerk moge duidelijk zijn: Velocitas kwam soms armen en benen te kort om weerstand te bieden tegen het fysieke spel van SDO. Net toen de wedstrijd leek uit te monden in een foodfight besloot de scheidsrechter dat het tijd was voor een korte lunchpauze.
4. Vegetarische rustsalade op een bordje van herbezinning.
Tijdens de rust lag de focus voornamelijk op het in bedwang houden van de emoties. Vele spelers hadden hun buik vol van het fysieke spel van de tegenstander en de 7 – 9 achterstand gooide al helemaal roet in het eten. Er werd afgesproken om de tweede helft even goed door te bijten: vandaag was er een stunt mogelijk. De eerste helft smaakte naar meer en met een lekkere trek stapten de blauw-groenen het veld weer op.
5. Gefileerde borst vooruit met klap op stuk beleid.
De tweede helft was een huzarenstukje wat betreft vechtersmentaliteit. SDO mocht het spits afbijten maar Velocitas A3 had besloten dat het nu niet de kaas van zijn brood liet eten: Om elke bal werd gevochten en elk fysiek duel op het scherpst van de snede gespeeld. Schoten vielen rauw op het bord van SDO, dat zich genoodzaakt voelde om de druk in de verdediging op te voeren. Ook hier wist onze A3 wel raad mee: een aantal doorlopende buffetballen van onder andere Marlies Smit wisten de weer gelijk te trekken. Héél even mocht de A3 zelfs aan een overwinning proeven, toen er ineens een stand van 11 – 10 tevoorschijn getoverd werd. Smaakmaker in deze fase? Maurice. Doorloopballen gingen er in en zijn schoten bleken het neusje van de zalm te zijn. Waar die scoringskwaliteiten ineens vandaan komen? Hard trainen is het hele eiereneten.
Toch mocht het helaas niet zo zijn. In een hectische eindfase (waarbij geblesseerde tegenstanders bliksemafleiders voor vrijstaande heren bleken te zijn, correct verdedigen ineens leidde tot strafworpen en een jongen met een knoetje in het haar ook per sé mee wilde doen) , stond er na 60 minuten spelen helaas een eindstand van 14 – 15 op het bord. Teleurgesteld dropen de spelers van het veld. Meer dan trots keek de coach ze na.
6. Trotse gevoelens gedrapeerd in een sausje van nare bijsmaak.
Met het verlies van 14 – 15 moesten de helden van de A3 toch even slikken: een overwinning zou gegund én verdiend zijn. Toch: je hebt niet altijd alles in de hand en de externe factoren (die natuurlijk altijd een rol spelen) waren niet niet in het voordeel van de groen-blauwe equippe. SDO speelde zijn lastigste wedstrijd ooit en Velocitas A3 lijkt alleen maar beter te worden. Overigens zijn onze helden alweer redelijk over het verlies heen. Tijdens het hapje en het drankje na de wedstrijd bleek maar weer dat de fijnproevers gelijk hebben: échte liefde gaat nog altijd door de maag en niet door de korf.