Terwijl het overwinningsvuur van afgelopen week nog wat nasiddert, is daar alweer een nieuwe wedstrijd. Deze week zullen we het opnemen tegen de nummer 6 uit onze poule: Reflex A1. Met maar 1 puntje meer staan zij boven ons te shinen in het klassement. Vandaag winnen betekent dus omhoog klimmen, wat als een bekroning zal voelen op onze reeks van overwinningen.
Daarvoor moet natuurlijk eerst nog gewonnen worden. Na een voor sommige helse (zoek)tocht naar Woerden zijn we er dan toch echt allemaal. Aangesterkt door onze invallers Dewi, Manon en Marlies zullen we de thuisploeg laten zien dat onze korfbalreflexen prima werken.
Binnen een paar seconden staat het 1-0. Reflex laat hiermee meteen zien dat zij vandaag absoluut niet van plan zijn om te verliezen. Ook de 2-0 wordt snel gemaakt. Maar dan zijn wij aan de beurt: in de eerste aanval na de wissel wordt de bal naar de paal gegooid en keurig afgevangen door Lianne om vervolgens door haar in een reflex erin gelegd te worden. 2-1. Ook Dewi zit er lekker in: met een prachtig afstandsschot maakt zij de gelijkmaker. Zelf is ze enigszins met stomheid geslagen en kan ze niet geloven dat haar reflexen zó goed zijn dat de bal er van zó ver in gaat. Na weer 2 tegendoelpunten gaat Dewi vrolijk verder. Vol controle laat ze ons haar doorloopreflex zien en legt ze de bal keurig in het mandje. Met de strafworp die we even later krijgen,worden we een reflectie van onze tegenstander: Robin trekt de stand weer gelijk. Met 4-4 op het reflecterende scorebord lopen we snel naar de kleedkamer.
Onze trainster Sanne Glasbeek geeft ons een peptalk over met name de aanval. We staan nog teveel te kijken naar wat de anderen doen en moeten sneller zelf acties maken. In de verdediging moeten we iets feller zijn en zorgen dat we elke bal hebben.
Reflex zal wel een goed reflectiegesprek hebben gehad in de rust want ze knallen direct de ballen richting de korf, 6-4 inmiddels. Robin weet daar opnieuw wel raad mee en scoort met een schitterend afstandsschot. Na weer een tegendoelpunt huppelt Marlies richting de paal en scoort de 7-6. Reflex antwoordt met nog een score, 8-6. Wij trekken ons weer op aan onze tegenstanders: Robin maakt de 8-7, gevolgd door Manon die de 8-8 maakt. De spanning is nu echt om te snijden en het hele veld gaat er vol voor. Dit is met name te zien aan de in het zaallicht reflecterende zweethoofdjes van elke zowel uit als thuis spelende speler. De laatste minuut gaat in. Zal Velocitas A4 hier met de winst naar huis gaan, zal het reflecteren aan de Woerdenaren of zal het met een verbeten gezicht naar huis gaan omdat er hier iets prachtigs is blijven liggen? Het laatste is het geval. In de laatste seconden scoort Reflex. Na de catastrofale aanval vindt de scheids het goed geweest en zullen we helaas als verliezende partij naar huis gaan.
Uiteraard vinden we het ontzettend jammer dat we verloren hebben, maar toch staat er een score van 9-8 op het bord. Dat is zeker goed te noemen. Bovendien hebben we nog een
mogelijkheid op revanche: over 2 weken staan we tegenover Reflex in onze eigen vertrouwde hal.
Voor de Does haalt Iris haar in de zon reflecterende moppentrommeltje uit haar tas. Zorgvuldig opent ze de trommel en tovert er een schitterend exemplaar uit: “Er zitten twee kippen in een kippenhok. Zegt de een tegen de ander: ‘Tok tok tok tok.’ Zegt de andere kip: ‘Are you tokking to me?’”