Echt waar: de C3 had nog niet gewonnen van Madjoe C4 of de sirenes gingen aan. Niet echt waar: eigenlijk was het ‘t brandalarm, dat aanging door rokend vuurwerk op de tribunes buiten. Want de Rijnsburgse Boys hadden op deze 23e november Katwijk op bezoek, en dan weet je ‘t wel. (En gelukkig waren we op tijd weg, want het werd 0-3.)
Maar het hád gekund, dat er sirenes aangingen vanwege de winst van de C3 op Madjoe. Want wat was het weer spannend, en wat zette de C3 goed door. Complimenten aan het team voor dit lekkere begin van het zaalseizoen.
Royale bezetting
Dit zaalseizoen heeft de C3 een royale bezetting. Nog steeds twee trainers/coaches en vier heren, maar maar liefst zeven dames. Tel maar mee: Yoran, Dinand, Hannah en Linde startten in de aanval. Tycho, Laura (als heer), Jette en aanvoerster Emma verdedigden. Tara en Yara begonnen als reserve. Davey was ziek. Elf.
Viel u ook een nieuwe naam op? Linde. Lees die naam nog maar eens goed, en onthoud ‘m. Want Linde liet in haar allereerste korfbalwedstrijd ooit zien, dat ze een ruwe korfbaldiamant is. Natuurlijk moet ze nog wennen aan het korfbalspel, maar ze is leergierig, fel, lang en snel. Ik heb het niet precies bijgehouden, maar ik denk dat Linde vandaag de ballenonderschepkoningin was.
Eigen opstelling
Oh, en had ik al verteld dat de spelers zelf de bovenstaande opstelling maakten? Het doe-het-zelven duurde niet eens lang, ze waren er zo uit. En hoewel Madjoe via doorloopballetjes in de derde en vierde minuut op 2-0 voor kwam, betaalde de opstelling zich uit. Jette maakte er in de vijfde minuut van afstand 2-1 van. Daarna was het wachten op de gelijkmaker, tot Tycho in de 18e minuut zijn heer fraai uitspeelde en een doorlopertje maakte.
Terug in de aanval bracht Yoran de C3 op voorsprong: hij benutte een vrije worp. Helaas meteen daarna scoorde Madjoe uit een kansje bij de korf. Hierdoor gingen we met 3-3 de rust in.
Korte opleving
Omdat Emma zich niet lekker voelde, en Tycho een elleboog in zijn zij had gekregen, kwamen Yara en Tara (als heer) in het veld. Al in de derde minuut verdiende Jette een strafworp en Laura legde die er netjes in. (Ook dat bepaalden ze zelf, wie in de vakken de strafworpen zouden nemen.) Twee minuten later was de bal al weer terug (want Linde, weet u nog?) en zorgde Jette van afstand voor een belangrijk gat van twee doelpunten.
De coaches van Madjoe begonnen hun spelers nog vuriger aan te moedigen dan ze al deden. En ze stonden zo nu en dan met hun handen in hun haar. Dít hadden ze na de 2-0 voorsprong niet verwacht. Hun aanmoedigingen hadden effect: het werd in de zevende minuut 4-5 via een doorlopertje. En even later kreeg Madjoe een strafworp, die – gelukkig voor Velocitas – gemist werd. Yoran zorgde daarna voor het einde van de opleving van Madjoe, want hij zorgde via een leep omdraai-afstandsschot voor het herstel van het gat: 4-6.
Lange minuut
Nog altijd was de strijd niet gestreden. Weer kreeg Madjoe een strafworp, en ditmaal was die raak. Gelukkig scoorde ook Tara, uit een omdraaibal. Maar hoewel er volgens de meegereisde ouders “niemand in de buurt was”, en ik ook al stond te juichen, keurde de scheidsrechter het doelpunt af wegens verdedigd. Het bleef 5-6.
Met nog een paar minuten op de klok, kreeg Yoran door dat er nog maar een paar minuten op de klok stonden. En Velocitas stond vóór. Dus rustig aan. Prima. Maar niet weer uitvoerig op een denkbeeldig horloge gaan staan kijken, Yoran. Dat is iets teveel van het goede, en terecht zei de scheidsrechter daar wat van.
Enfin, Yoran had goed gezien dat Velocitas de wedstrijd rustig uit moest spelen. Maar helaas leed de C3 toch nog onnodig balverlies. Hierdoor organiseerde Madjoe in de laatste – erg lange – minuut nog een stormloop op de korf van Velocitas. Maar we hielden stand. En zo won de C3 zeer verdiend van Madjoe C4. En gingen de sirenes aan.
