Daar is ‘ie dan, het allerlaatste wedstrijdverslag van Velocitas A3. Wellicht dat je een grappig verslag verwacht van de wedstrijd tegen Crescendo, die we met 9 – 13 verloren. Ik heb echter besloten om dit allerlaatste stukje schrijfwerk te richten op het afgelopen jaar.
Het is namelijk niet vanzelf gegaan. Er waren frustraties soms. Onderling. Over trainingsfaciliteiten. Wedstrijdplanningen. Opstellingen. Naar mij, over tegenstanders, of het TC. Er waren privé omstandigheden die een tol eisten bij de spelers. Er was de teleurstelling dat we niet twee keer kampioen zijn geworden. Het feit dat de A3 begon met elke wedstrijd vier spelers op de bank, en gedurende het seizoen constant hebben moeten doorwisselen. Elke wedstrijd twee heren tekort. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Ja, de A3 heeft zoals elke ploeg zijn fair share aan problematiek wel voor de kiezen gehad. En toch denk ik dat dit een fantastisch seizoen is geweest. Hoe dat kan? Een positieve instelling van iedereen om er écht iets van te willen maken.
Ik ben niet de beste trainer die er te vinden is op de korfbalvelden. Dat is ook het eerste wat ik tegen de groep gezegd heb, met één belangrijke voetnoot: als we dit jaar gaan doen, doen we het goed. En dus heb ik mij verdiept in oefeningen, zat ik opeens korfbalwedstrijden op hoog niveau te kijken en knutselde ik met tape oefenconstructies in elkaar. En ja, dat heeft allemaal best veel tijd gekost. Maar ik kreeg er ook wat voor terug: een hele berg energie.
Gaandeweg het jaar leerde ik steeds wat meer bij over coaching en trainingen. Soms was een oefening goed, soms slecht. Soms werkte een opstelling. Soms niet. Maar de spelersgroep ging mee en liet ook mij fouten maken zonder mij daar gelijk op af te rekenen. Op de trainingen werd er geluisterd naar wat ik te zeggen had, en werden aanwijzingen ook écht opgevolgd, zelfs als ze niet gelijk resultaat hadden. Dat de trainingen serieus genomen werden bleek wel uit het commentaar van Ramon, die zelf in de senioren speelt. Ramon heeft op een donderdag een avondje meegetraind met de A3 en zat na afloop uitgeput op de bank. Famous last words: ‘Ik dacht dat we gewoon een balletje gingen schieten….’.
Ik zou pagina’s vol kunnen typen over de groei die de meeste spelers van de A3 hebben doorgemaakt. Een leek kan dat echter zien door een filmpje van de eerste en een filmpje van de laatste wedstrijden te bekijken. Het verschil is enorm.
Misschien dat de A3 niet het team is om wat van te leren als het op korfbal aankomt. Ik zeg expres ‘misschien’, want ik heb echt hele goede dingen gezien dit jaar. Wat ik wél zeker weet is dat deze 11 spelers een voorbeeld zijn voor iedereen van hoe je als individu kunt bijdragen aan een team waarin iedereen plezier heeft én beter kan worden.
Beste Dewi, Ilse, Lisa, Pascale, Jop, Fenne, Maurice, Marlies, Demi, Julia & Annejet,
Jullie waren fantastisch. Bedankt.