Na een bijzonder seizoen is Velocitas 6 toch echt kampioen! Maar het kampioenschap ging zeker niet over een leien dakje. Het begon allemaal al voor de zomer: in de Velopress stond de nieuwe teamindeling. De spelers uit het voormalig zesde vielen bijna van hun stoel toen zij de opstelling zagen. Waar enkele spelers ons helaas gingen verlaten, kregen we er ook het één en ander voor terug: van net genoeg heren om een wedstrijd te kunnen spelen gingen wij naar maar liefst 9 heren!
De grote verrassing ‘Jeroen’
Zaterdag 5 september: Velocitas 6 – Pernix 6
Toen het seizoen eenmaal begon, bleek de realiteit toch wat anders. Meerdere spelers van het zesde wilden of konden (nog) niet spelen. Ook was er wat geschoven met de teamindeling, waardoor we tijdens de eerste wedstrijd toch weer met net genoeg spelers op het veld stonden en er zelfs een reserve geregeld moest worden. Dat leek Velocitas 6 echter niets uit te maken: vol frisse moed ging het team de wedstrijd tegen Pernix 6 in.
In eerdere seizoenen was het altijd spannend tegen deze tegenstander. Er werd altijd net aan gewonnen of gelijk gespeeld. Pernix was dan ook even ontdaan door onze grote verrassing tijdens deze wedstrijd: Jeroen! Hij maakte maar liefst zes punten, wat precies het verschil bleek tussen de beide teams. Het werd 12-6 en de eerste punten waren binnen!
De grote verrassing deel 2 ‘Stan’
Zaterdag 12 september: KZ Danaïden 9 – Velocitas 6
In de tweede week van het seizoen had Adi een verrassing voor ons. Hij had een nieuw teamlid gerecruit: Stan! Toen Stan nog een klein Stannetje was, vermaakte hij zich al korfballend in het oh zo verre Breda. Vanwege zijn studie in het prachtige Leiden, besloot hij te stoppen bij zijn geliefde Brabantse club. Maar nu, na er alweer veel te lang uit te zijn geweest, begon het toch weer te kriebelen om over een korfbalveld te rennen.
Zijn eerste wedstrijd in het shirt van Velocitas voelde voor Stan als een feest der herkenning omdat hij eindelijk weer de leukste sport ter wereld kon beoefenen. Ook maakte hij al snel zijn eerste punten voor zijn nieuwe club.
Niet alleen voor Stan maar ook voor Marc was de wedstrijd een feest der herkenning. Het team van KZ bestond namelijk zo goed als volledig uit spelers van het voormalige Crescendo, waar Marc voor Velocitas heel wat jaren heeft gespeeld. Alsof het winnen van de wedstrijd met 10-15 nog niet genoeg was, bleef het feest der herkenning nog lang voortdurend tijdens het teamdrankje na de wedstrijd. Het halve terrein van KZ bleek vol oude Crescendo bekenden te staan en Marc bleef maar aan de praat.
De vrij spannende maar toch net jammere wedstrijd
Zaterdag 19 september: Fluks 4 – Velocitas 6
Zoals de titel al doet vermoeden was de wedstrijd tegen Fluks niet onze favoriete wedstrijd. De gehele wedstrijd ging het best gelijk op. Helaas was er aan de kant van Velocitas een korte inzakking in de tweede helft. Hierdoor kwam de stand uit op 13-12 en ging de winst naar Fluks. Teleurgesteld ging Velocitas 6 vanuit het verre Noordwijk terug naar huis. Maar 1 ding wisten we toen al zeker: thuis winnen we van ze! (Spoiler: Little did we know dat we een winst op Fluks helemaal niet nodig hadden voor het kampioenschap.)
De uitbraak, maar dan zonder corona
Zaterdag 26 september: Pernix 6 – Velocitas 6
Vol goede moed stonden we wederom op het veld van Pernix in Leiden. Ook uit wonnen we van deze ploeg, maar in een totaal andere wedstrijd. Het duurde lang voordat de eerste punten gemaakt werden, omdat er aan beide kanten goed verdedigd werd. In de rust stonden we ongeveer gelijk, maar na een peptalk van onze coach Martijn hadden we het licht gezien. In de tweede helft scoorden we 4 doelpunten achter elkaar. Deze uitbraak bleek uiteindelijk genoeg om de stand uit te laten komen op 10-12 en er met de winst vandoor te gaan!
De kers op de taart
Woensdag 30 september: Velocitas 6 – KZ Danaïden 9
Op woensdagavond 30 september speelden we een ronduit fantastische wedstrijd. De schotoefeningen op de training tijdens de avond ervoor bleken veel goeds te hebben gedaan: achter elkaar gingen de ballen erin. In de rust had Velocitas 6 al 12 doelpunten gemaakt, iets wat normaal gesproken ons eindaantal zou kunnen zijn. Uiteindelijk wonnen we met 21-10. De wedstrijd voelde als de kers op de taart van het prachtige seizoen, zeker toen later bleek dat dit onze laatste wedstrijd zou zijn.
Het feestelijke fotomoment
Dinsdag 13 oktober: Training Velocitas 5, 6 en 7
Tijdens de persconferentie eerder op de avond werd ons pijnlijk duidelijk wat er ging gebeuren: door de nieuwe maatregelen konden wij onze laatste wedstrijd tegen Fluks niet spelen. De pijn van het voorlopig niet kunnen korfballen werd gelukkig wel verzacht: dit betekende dat we kampioen waren! Ieder team in de poule had 5 wedstrijden gespeeld, wat maakte dat wij ons de gerechtvaardigde kampioen konden noemen. Onder luid applaus van Velocitas 5 en 7 nam trainer Tim een prachtige foto van ons zodat we voor eeuwig terug kunnen denken aan dit bijzondere en verrassende seizoen.