Het was een week van onwerkelijkheden. Wie dacht dat er na de onverwachte presidentsuitslagen in de Verenigde Staten geen verrassingen meer zouden komen, moet afgelopen zaterdag verwonderlijk op het scorebord hebben gekeken: Velocitas A3 stond achter en zou uiteindelijk de wedstrijd verliezen. Ja, u leest het goed: verliezen. In de vorm van een wedstrijdverslag wordt er een poging gedaan om het verlies te evalueren.
Het populistische Danaïden A3 kwam op bezoek in de Does en had maar één doel: Winnen van het team dat Danaïden A4 zo’n pijn heeft gedaan. Een wond die blijkbaar diep zat want de ploeg uit Leiden begon getergd aan de wedstrijd, en dat was even schrikken voor de groen-blauwe equippe waar we de afgelopen weken zo van zijn gaan houden. Het spelbeeld van de eerste minuten kwam overeen met de score: Velocitas stond al snel 0 – 1 achter in de peilingen.
En toen was daar toch dat groen-blauwe vernuft waar het toegestroomde publiek ruim tien minuten op moest wachten. Jop Rodenhuis, met zijn al maar toenemende vocabulaire, voelde dat er wel wat animo was voor een goaltje dat aan de goede kant zou vallen en wist met de genomen vrije bal de populariteitsstem te heroveren. Iets dat Velocitas hard nodig had.
Het zijn niet de enige overeenkomsten tussen de A3 en de Amerikaanse politiek. Zo is de A3 gezegend met een fiks aantal powervrouwen, die er niet voor terugdeinzen om de mannen van de elite eens flink aan te pakken. Neem Demi van Wezel, die menigmaal haar tegenstander van formaat een stepje te snel af was. Ook Lisa van Zwieten deinsde niet voor haar verantwoordelijkheden terug en wist onder grote druk haar verkregen strafworp te verzilveren. Maurice van der Meer had blijkbaar ook het nieuws gekeken want zijn schot leek een beetje op de peilingen van Clinton: Een beetje te hoog ingezet en soms wat scheef. Toch schrok dat de krullenbol niet af om onvermoeibaar belangrijk te bijven voor het team. Uiteindelijk gingen de teams debatteren met een terechte ruststand van 3 – 5.
In de tweede helft werd de lijn naar boven ingezet. Al wat meer gewend aan het hogere tempo ten opzichte van het veld werd er nu ineens een stuk beter gespeeld. Marlies Smit schroefde het tempo in de aanval flink op en de Leiderdorpse defensie wist onder leiding van Annejet Bosman een muur neer te zetten waar Donald Trump jaloers op zou zijn. Geen vreemdeling wist meer door te dringen en op het moment dat het buigen bijna barsten werd was daar Annejet Bosman weer die haar dame een nog slechtere dag bezorgde. Ook de immer bezorgde Ilse Robbers wist haar dame een uitermate vervelende dag te bezorgen. Maar toch: met de sneller verlopende tellingen in de tweede helft kon er al rap uitsluitsel worden gegeven: het was zeer waarschijnlijk dat de A3 een gelopen race aan het spelen was. Pascale van Oel verwoordde de gedachten van de kiezer het beste: ‘Het lukt gewoon even niet’. Toch besloot Velocitas de handdoek niet in de ring te gooien en schoof het drie nieuwe kiesvrouwen naar voren.
Met Fenne Bosman, Dewi Lagerberg en Julia Janssen in de korfbalring werd er getracht om nog een late knock-out te forceren. Het resultaat waren een aantal late zwevende kiezers die toch nog de overstap naar de groen-blauwen wisten te maken. Helaas kwam de eindsprint te laat en bleven de stemhokjes steken op een uitslag van 10 – 13.
Na de wedstrijd bleek toch dat er wat verschillen te bespeuren waren tussen het team van de democraten en het team van Velocitas. Waar de democratische partij krokodillentranen huilde op CNN, was er de realistische insteek onder de A3 in de Does. De verliezerstoespraak in de kleedkamer was dan ook op de toekomst gericht: we weten waar we aan moeten werken en hoe we het vertrouwen in u de kiezer moeten herwinnen. Dat laten we zien over vier jaar tijdens de volgende wedstrijd. Overigens heeft het team wel gewoon gezamenlijk beslist waar er gegeten werd die avond. Want ongeacht de uitslag: de democratie heeft gewonnen, hoe vervelend dat soms ook is.