Met de feestdagen voor de deur heeft de A3 van Velocitas alvast een voorschot genomen op de gezellige verplichtingen die aanstaande zijn. Verpakt als teamuitje en uitgevoerd door middel van kaartspellen, schaken en dammen is er gewerkt aan de saamhorigheid en teambuilding. Ook moesten er bij een computerspelletje wat bommen onschadelijk gemaakt worden. Het spel bleek in te slaan als een bom, de wedstrijd werd verloren en de dag liep met een sisser af.
De wedstrijd tegen SDO was er zo eentje waarvan je leert terwijl je lijdt. Pascale ‘Kasparov’ van Oel kan dit beamen. Nadat ze zich op het teamuitje nog het schaakspel meester had gemaakt was het Pascale die vanaf de bank lijdzaam moest toekijken hoe de A3 al snel op een 5 – 0 achterstand kwam. Velocitas A3 stond ‘schaak’ aldus Pascale. Er moest snel wat gebeuren om het tij te doen keren. Op advies van Pascale werden de pionnen wat naar voren geschoven en werd de druk op de Hillegomse Lopers opgevoerd.
Stapje voor stapje wist de A3 te wennen aan het niveau van de tot op heden sterkste tegenstander. Er werd zowaar een strafworp benut, Annejet ‘Brunette’ Bosman wist ook de korte kansjes af te maken (waarmee ineens topscoorder aan Leiderdorpse zijde werd) en het team bleef onvermoeibaar strijd bieden tegen het Hillegomse selectieteam. En als er dan toch een speler dreigde te verzaken, was het Maurice van der Meer die piepte dat er ‘niet zo gepiept moest worden’. Maurice zijn stem wist aan te slaan onder zijn teamgenoten maar miste hier en daar wel een octaafje op de toonladder.
Dewi Lagerberg kan dat beamen. Dewi wist al te imponeren bij Singstar en zou ook tijdens haar invalbeurt haar dame zo nu en dan een toontje lager laten zingen. December is zo’n maand dat er ook een beetje op de kleintjes gelet moet worden. Dat geldt echter niet voor Marlies Smit, die met kop en schouders boven haar dame van twee meter uitstak. De acties van de snelheidsduivel werden door de Leiderdorpers dan ook terecht bejubeld. Julia Janssen bleef haar zinnetje herhalen die ze ook tijdens het bommenspel gebruikte: ‘Gewoon nog een keertje proberen Marlies.’
Met een stand van 14 – 6 zou er uiteindelijk gerust gaan worden. Er werd afgesproken dat het hele team zijn beste beentje zou blijven voorzetten maar uiteindelijk moest Fenne Bosman toch een kleine knieval maken. De ‘Blonde’ Bosman zou op de bank achterblijven nadat haar mannelijke tegenstander zijn knieën niet kon thuishouden. Resultaat: Een spierblessure voor Fenne en liefdesverdriet bij SDO.
De tweede helft was verdedigend al een stuk beter dan de tweede. Lisa van Zwieten en Demi van Wezel wisten de defensie van Velocitas te voorzien van een communicatief stukje samenwerking van hoog niveau. Lisa (die de beslissingen van de scheidsrechter altijd erg kon waarderen) was de rode draad in het geheel. Demi, die op het teamuitje menig bom had weten te ontmantelen besloot deze dan ook niet door te knippen en bleef rustig haar heer het leven zuur maken.
Met het snellere spel kwamen ook de zwaktes van onze helden soms goed bovendrijven. Te veel passes eindigde in de handen van de tegenstander. Het moge duidelijk zijn dat het niveau van de A3 nog lang niet aan het plafond zit. Het enige dat wél het plafond bereikte was de relatief simpele pass van Jop Rodenhuis, die een meter of 10 hoger met een doffe klap een uitbal voor SDO inleidde. Gelukkig heeft Jop na de laatste wedstrijd én het teamuitje een wijze les geleerd: een kort lontje is nooit goed. Met een eindstand van 21 – 10 was de tweede helft al een duidelijke verbetering ten opzichter van eerste en is er beter gespeeld dan ooit. Lastig om dat aan een spelersgroep wijs te maken die elke week wil winnen. Wellicht zijn de wijze woorden van Fenne (die de tweede helft met een icepack op de knie heeft zitten bekijken) nog wel de beste conclusie van de wedstrijd: ‘Het zag er allemaal fucking chill uit’.