Sassenheim. Eén van de oudste streken van Nederland. De geboorteplaats van wereldkampioen wielrennen Arie van Houwelingen. Herbergt maar liefst 22 rijksmonumenten. De kenner wist het al lang en u als lezer nu ook: Sassenheim is een plek met een rijke historie. Naast bovenstaande feitjes herbergt Sassenheim ook één van de meest succesvolle korfbalverenigingen in Nederland: TOP / *vul hier een willekeurige sponsornaam in*. Deze vereniging kent één team dat een pagina aan de rijke historie van Sassenheim toe wil voegen: TOP A5. Aan Velocitas A3 om er voor te zorgen dat de geschiedenis zich niet herhaalt en de kampioensaspiraties van de ‘Sassen’ de ijskast in kunnen.
Een team dat op bezoek gaat bij TOP begeeft zich op glad ijs. Dat bleek al gelijk na het eerste fluitsignaal: De potentieel kampioenen van de A3 hadden moeite om op de been te blijven. Dit leidde tot indrukkwekkend glij- en vliegwerk van Maurice van der Meer, waarbij het jammer was dat commentator turnen Hans van Zetten niet beschikbaar was voor verslaggeving. Het nu al legendarische ‘HIJ STAAT, IK STA OOK, HET IS ONGEKEND!’ had één op één onder de acrobatische bewegingen van de Leiderdorpse krullenbol gekund. Moeilijkheidsgraad een acht met een hoge E score als uitgangswaarde. Velocitas nam met de moeilijk bespeelbare ondergrond geen risico en besloot tien minuten na aanvang de van een blessure herstellende Dewi Lagerberg te wisselen.
Korfbal is echter geen jurysport en er wordt ‘gewoon’ een winnaar toegewezen op basis van het aantal gemaakte punten. Hierin nam TOP het voortouw en wist enkele door de zenuwen ingeleide foutjes in de defensie van Velocitas keihard af te straffen. Op een gegeven moment keken de knappe Leiderdorpse koppen naar het scorebord en zagen zij zelfs dat er een achterstand van twee punten opgelopen was. Ook dit was ongekend voor Velocitas. Even leek het er op dat TOP het achttal van Leiderdorpers in de tang had.
Het hele Leiderdorpse achttal? Nee. Er was één klein blond meisje dat dapper weerstand bleef bieden tegen de overheersing van de Sassen. Demi van Wezel was een ware plaag voor haar tegenstander, ze gaf haar Sassense dame werkelijk geen milimeter speelbare ruimte op het ijsgladde speelveld. Het bleek een inspiratie voor velen: Ilse Robbers stak ineens boven menig heer van twee meter uit als het op de afvang aankwam en Marlies wist elke bal uit de Sassense handen te ontfutselen. Net toen Velocitas op stoom begon te komen besloot de scheidsrechter dat het tijd was om stoom af te blazen.
Tijd om de spieren te masseren en het puntje op de ‘i’ van ‘tactiek’ te zetten. Met het tweede startsignaal liet Velocitas zien uit welk hout het gesneden is. De wissel ‘Van Zwieten & Bosman’ bleek meer dan alleen een goede naam voor een advocatenkantoor: Het bracht de moegestreden defensie van TOP nog verder in de problemen. Bijna elke aanval kende nu meerdere schotpogingen die ook dikwijls het goedkeurende signaal van de scheidsrechter mochten ontvangen.
Net toen Velocitas op het punt stond om TOP te overdonderen werkte het opgekomen onweer als bliksemafleider. De scheidsrechter staakte de wedstrijd. Spelers, staff en verzorgers moesten hun heil zoeken in de TOPkantine.
Het is algemeen bekend dat topsport wordt beslist op de kleine momenten en geschiedenis wordt geschreven door de winnaars. Achteraf kunnen er honderden redenen voor succes en/of falen gevonden worden. Zou het komen doordat de A3 de extra verkregen rust gebruikte om de tactiek nog eens goed door te spreken? Of wellicht omdat Velocitas ook nog een warming-up deed voordat het aan die laatste twintig minuten begon? We zullen het nooit met honderd procent zekerheid kunnen stellen.
Wat we wél zeker weten is dat de laatste twintig minuten van de wedstrijd een verrukkelijk schouwspel waren om naar te kijken. Die 1200 laatste seconden van de wedstrijd vlogen voorbij. Met onbeschrijfelijke afstandsschoten en bepalende strafworpen die gemist werden bleek maar weer eens dat geluk en verdriet héél dicht naast elkaar liggen. Met een eindstand van 11 – 12 waren het uiteindelijk de spelers in het blauw-groen die elkaar dolgelukkig in de armen vielen. Het kampioenschap kan de A3 bijna niet meer ontgaan. Sassenheim had er heel even een monument bij.
Helaas zat dat monument al snel weer in de auto naar huis om 3 Oktober te vieren.