Het was een ongebruikelijke week voor onze helden van de A3. De trainingen werden ineens verzorgd door een blonde mevrouw en een lange aantrekkelijke heer met een volle bos haar, er zat even geen wit tape op de korfen en Whatsapp was soms langer dan een half uur compleet stil. Als klap op de vuurpijl moest het 3 e selectieteam ook nog aantreden in de 3 Octoberhal, waar KZ Danaïden van plan was om de Leiderdorpers voor een tweede keer dit seizoen te verslaan. Zou de A3 om kunnen gaan met deze druk in rare tijden?
Nadat de spelers een grondige keuring van de scheidsrechter hadden doorlopen (iedereen zag er gelukkig nog even knap uit als op de profielfoto op Sportlinked) mocht KZ beginnen aan de eerste aanval. En zoals zo vaak wist Pascale van Oele de bal binnen twee seconden weer in blauw-groen bezit te krijgen. Toch voelde deze wedstrijd een beetje anders dan normaal. Wellicht kent u die uitdrukking ‘je weet past wat je mist als het er niet meer is’? Dat had de A3 ook een beetje, toen er na acht minuten spelen nog steeds geen score op het bord stond. Er was echter weinig reden tot paniek want het balletje ging weer heerlijk rond in de aanval. Ook de Leiderdorpse verdediging stond als een huis en deed de naam van de 3 Oktoberhal eer aan: het bleek een onneembare vesting met veel Leids Ontzet als gevolg.
Met een gelijke stand van niks tegen noppes was het uiteindelijk een actie van Marlies Smit die de patstelling wist te doorbreken. Met een snelle schijnbeweging liet ze haar tegenstander achter zich die op haar beurt geen moment twijfelde: zoals de burgemeester van Leiden zijn arm aanboodt aan het volk, boodt de Leidse dame een arm aan Marlies aan. Die was daar echter niet van gediend en kreeg haar gelijk bij de scheidsrechter: de bal ging op de stip en aanvoerdster Lisa van Zwieten bewees dat strafworpen nemen een specialiteit van haar is.
Net zoals de Spanjaarden lang voor de poorten van Leiden lagen, moest ook KZ een lange poos wachten tot het eindelijk een tegenstootje aan de Leiderdorpers wist uit te delen. Bij een stand van 4 – 0 begon het offensief van KZ eindelijk enige vormen aan te nemen en zagen ook de Leidenaren zo nu en dan een balletje goed vallen. Toch bleek de Spaanse Zilvervloot stevig in handen van de A3 want het scorend vermogen was weer als vanouds. Annejet Bosman was dodelijk achter de paal en Jope Rodenhuis en Ilse Robbers bleken een prima koppel voor het lange afstandswerk: zonder blikken of blozen viel menig balletje door het mandje van de getergde Leidse defensie. Ook de bankzitters van Leiderdorp waren scherp in de afronding: elk punt werd gevierd met een high-five die bijna altijd raak was.
De machteloosheid van de Leidenaren en het gemak waarmee Velocitas A3 de touwtjes in handen had bleek geen goede uitgangspositie voor het verdere verloop van de wedstrijd. Het niveau zakte in en het leek erop dat beiden partijen zich wel konden vinden in een vroegtijdige beslissing van de stand. Toch was er één krullenbol die zijn gelijk wilde halen: meester-verdediger Maurice van den Meer was de afgelopen weken druk bezig geweest om zijn schot te verbeteren en liet dat nu in de praktijk zien: een doorlopbal en een fantastisch schot bracht de hutspot in handbereik van de A3.
Met een minuut of vijf te gaan waren de punten veilig en de concentratie op. KZ Danaiden wist nog een aantal keer te scoren maar de A3 kon er niet meer wakker van liggen. Julia Janssen zag het gebeuren en deed wat ze wel vaker doet: ze haalde haar schouders op en ging verder tot de orde van de wedstrijd. Niet de beste insteek maar ook niet totaal onoverkomelijk: Twee dames aan Leiderdorpse kant hadden de Leidse tegenstand zo goed onder controle dat de winst niet meer weg te geven was: in de laatste minuten waren het Demi van Wezel en Dewi Lagerberg die de Leiderdorpers naar een overwinning tegen Leiden hielpen.
Door de uitslag van 6 – 10 was het Velocitas A3 die geen watergeuzen nodig had om zich van de Leidenaren te bevrijden. Met een wedstrijd die zeker richting het einde van de tweede helft een bedenkelijk niveau begon te krijgen zijn de punten het belangrijkst. Want die worden geteld aan het eind van het jaar. ‘Arrieritos somos y en el camino nos encontraremos’ zouden de Spanjaarden gezegd hebben. En dat doet Velocitas A3 nu ook.