Hè hè, daar is hij: eindelijk weer een verslag van de A4. Vorige week mochten we na 2 weken rust weer spelen, maar helaas was onze wedstrijdverslaggeefster er toen niet bij. Met enige trots willen wij mededelen dat we toen 8-7 verloren, net aan dus, van de koploper. Dit is zeker een hele prestatie voor de nummer zeven uit de competitie.
Vandaag spelen we tegen de nummer twee: Aurora A2 uit Haarlem. Een team dat als je kijkt naar de statistieken vrij veel met ons overeenkomt, met als groot verschil dat zij altijd nét aan winnen en wij nét aan verliezen. Deze nog ongeslagen zilverstrijders zullen ongetwijfeld verlangen naar het goud en zullen er dus alles aan doen om vandaag te winnen.
Voor aanvang van de wedstrijd zit de stemming er al goed in. We zingen luidkeels voor de jarige Kevin van Wezel, die vanaf vandaag de prachtige leeftijd van 17 jaar heeft bereikt. Nog een extra reden voor ons om vandaag de winst binnen te halen.
In de eerste minuut laten we onze krachten meteen al zien. Kevin van Wezel scoort in de tweede aanval een mooie doorloopbal, 1-0. Voor de jarige job voelt het maken van de openingsscore als een prachtig cadeautje. Aurora reageert hier direct op met een doelpunt, 1-1. Een paar minuten later scoort Julia de Rave alweer de derde bal van de wedstrijd, 2-1. Daarna begint de bal hard te rollen aan onze kant, binnen een kwartiertje staan we maar liefst 5-1 voor. Deze prachtige voorsprong voor de thuisploeg is te danken aan scores van Robin Holswilder, Eef Budding en Lianne Belt.
En dan loopt het plotseling helemaal vast. Echt helemáál vast. Ballen worden achter elkaar gemist en de aanvallen lopen ook niet zo lekker meer. Wanneer Dirk Zaagman laat weten dat het rust is, lopen we snel naar de kleedkamer.
Na een goede peptalk van coaches Sanne Glasbeek en Martin Habraken gaan we weer vol frisse moed terug het veld op. Eenmaal begonnen, treedt er voor onze ogen een heuse nachtmerrie op: Aurora blijft maar scoren. Binnen no time staat het 5-4. Vol angst kijken we naar het scorebord. We gaan het toch niet weggeven? Maar daar is hij dan eindelijk: de verlossende Velocitaanse score. Kevin gooit een korte kans er strak in. 6-4. Deze score wordt door de inmiddels vrij volle hal geweldig ontvangen. Ook bij onszelf begint het weer te branden: we zullen nu weer gaan vlammen! Robin knalt van grote afstand de bal in de mand en Iris Nieuwenhuizen scoort een vrije bal. Stand 8-4. Zó, we zijn er weer hoor. Aurora probeert de schade nog wat te beperken, 8-5. Kevin beantwoordt dit door nog een bal erin te gooien, 9-5. Aurora doet dit hem ook weer na, 9-6. Met nog 5 minuten op de klok gaan we er steeds meer in geloven: we zullen op onze eigen, vertrouwde, paarse vloer gaan winnen. Onderling wordt nog gezegd: “Laten we er 10 proberen te maken, dat is misschien ook nog wel grappig.” Robin laat onze lang gekoesterde droom uitkomen, 10-6! Aurora maakt 1 minuut voor tijd het laatste doelpuntje en sluit de wedstrijd daarmee af. Eindstand 10-7.
Vol enthousiasme vallen we elkaar in de armen. Zojuist hebben we een fantastische prestatie neergezet door van de ongeslagen nummer 2 te winnen! Feestend alsof het kampioenschap is behaald ploffen we nog vol adrenaline neer om gezellig wat te drinken.
Volgende week zullen we spelen tegen de nummer zes uit de competitie, Reflex A1. We zijn erg benieuwd hoe deze wedstrijd zal verlopen.
Iets wat door jullie allen waarschijnlijk hartstochtelijk gemist is, is natuurlijk het bijzonder hoogstaande niveau van de grappen van onze moppentapster Iris Nieuwenhuizen. Op een ongekend vroeg tijdstip kwam ze aangerend met haar opgeschoonde moppentrommel. De drie weken dat we geen wedstrijdverslagen hadden, heeft zij uiteraard gebruikt om mooie aanwinsten te vereeuwigen in haar heilige bakje. Dit is de grap die ik binnenkreeg:
“Wat krijg je als je een geit in een gekkenhuis stopt? Gekkegeit.”