Wat een grandioze verrassing was dat 2 weken geleden, onze overwinning op KZ Danaïden. Daarna hielden de verrassingen gelukkig niet op. Precies een week later stonden we op het veld van Tempo, wetende dat degene die die wedstrijd zou winnen nog mee zou kunnen doen voor de titel. Een wedstrijd vol eigenaardigheden (felle zon, keiharde regen en een stevige blessure bij de tegenpartij) volgde. Onze heren waren lekker bezig: van onze 12 doelpunten werden er maar 2 niet door een heer gemaakt. Met een uitslag van 9-12 in onze zak stapten we de auto in. We naderden door deze winst de koploper KZ zeer dicht. Zij moesten die dag tegen de onderste uit de competitie en dit bracht ons onze tweede verrassing van de dag: KZ verloor met 1 punt verschil. De groepschat van Velocitas A4 ontplofte van vreugde: we staan gelijk met KZ. We kunnen zaterdag 27 mei kampioen worden.
De nodige voorbereidingen betreffende onze kampioenswedstrijd werden direct getroffen. Nog nooit hadden we zo snel invallers geregeld. Het publiek werd op de hoogte gesteld via Facebook. Woensdag en donderdag maakten we vol enthousiasme een groot spandoek voor langs het veld met de tekst: ‘De A4 speelt hier met het kampioenschap in het vizier!’. De drank voor de 18+’ers werd gehaald.
Kortom: we waren er klaar voor. (Het gebruikelijk harde trainen is er door de genoemde activiteiten afgelopen week onverhoopt bij ingeschoten, maar aangezien we het hele jaar natuurlijk allemaal iedere maandag en woensdag onze armen uit ons lijf geschoten, heeft ons kampioensteam de laatste training niet per se nodig.)
En dan is het zover: de dag van onze kampioenswedstrijd. De spanning is hoog, net als de temperatuur op het veld. Dat mag de pret echter niet drukken en met bijna ons volledige team beginnen we aan onze wedstrijd. Langs de lijn staat onze fanbase hun longen uit hun lijf te schreeuwen en hun armen eruit te slaan op de echte Velocitas trommels. De fans die het niet konden halen, kunnen kijken naar de livestream op Facebook gepresenteerd door onze lieftallige reserves Manon Robbers en Huib Glasbeek. Zo kunnen we heel ons publiek bereiken, zelfs het deel van onze fanclub in Spanje. En daar is dan de eerste score: Puck Voordouw gooit de bal in de mand. Haar score wordt opgevolgd door scores van Robin Holswilder, Lara Vaneman en Kevin van Wezel. Na een score van Gemini gaan we vrolijk door. Iris Nieuwenhuizen en Robin Holswilder gooien er een balletje in. Na de wissel maakt ook Lianne Belt 2 scores. Het staat inmiddels alweer 8-1. Robin en Iris gaan ook nog even door: 10-1. Na een score van Gemini fluit de scheids voor de welverdiende rust.
10-2. We gaan onwijs lekker! Als we deze monsterstand en onze onuitputtelijke motivatie weten vol te houden, hebben we dat kampioenschap wel binnen. Na een korte peptalk van onze eveneens oververhitte coaches stappen we weer het veld op, dat inmiddels wat donkerder is geworden door de wolken die de zon zijn komen aflossen. De afkoeling van de wolken en het water in de rust heeft Gemini kennelijk goed verfrist, ze gooien er direct 2 ballen in. Na scores van Julia de Rave en Kevin van Wezel, maakt Gemini haar allerlaatste punt van het seizoen. Wij zijn nog niet klaar: Kevin, Lianne en Robin knallen allen de bal sierlijk de mand in. Met een stand van 15-5 op het scorebord van het prachtige Veld 1 (!) wordt de wedstrijd afgesloten. We zijn kampioen!! Besef is er tijdens de minuten die volgen niet echt. Iedereen kijkt wat verward om zich heen maar zodra de kurk van de fles champagne uit de fles knalt en we met z’n allen op de foto gaan, dringt de realiteit goed door. Als ook Queen vanuit de kantine klinkt, wordt er enthousiast meegezongen. De losers (waar eigenlijk geen tijd voor is) bedanken we natuurlijk hartelijk en vrolijk zwaaien zij tot aan de parkeerplaats. Felicitaties vliegen ons om de oren en zodra iedereen z’n taart op heeft, bedanken we onze fantastische trainers uitgebreid. Iris houdt de speech van haar leven over hoe blij ze wel niet is met dit kampioenschap, wat uiteraard meer dan volkomen terecht is.
Het seizoen 2016-2017 zijn we onwijs gegroeid. Het eerste veldseizoen verloren we alles, in de zaal kwamen we terecht in de middenmoot en nu zijn we kampioen. Het was me het jaartje wel. En dat terwijl de helft van ons team eigenlijk van korfbal af zou gaan, inclusief ikzelf. Van de keuze om door te gaan, heb ik geen moment spijt gehad. Dit was 1 van mijn leukste seizoenen met de allerleukste afsluiting die ik me kon wensen!
Bij deze allerlaatste wedstrijd hoort helaas ook een allerlaatste verslag en wat al helemaal jammer is, is dat er ook een allerlaatste grap is. De moppentrommel van Iris Nieuwenhuizen zal na dit laatste exemplaar weer een hele zomer in de kast verdwijnen, naast de wedstrijdkleding van Iris. Geniet dus nog van de laatste grap van seizoen 2016-2017:
‘Hoe noem je kaas dat niet van jou is?
Na-cho cheese’