Na de uitgebreide verslaggeving van het territoriale conflict over ‘Veld 1’ in het wedstrijdverslag van Velocitas A3, met wie wij sinds de desbetreffende dag een haat-liefde relatie onderhouden, kon een verhaal van onze kant natuurlijk niet uitblijven. Het frisse lente zonnetje brengt in beide teams het vurige beest naar boven, het beest dat bereid is te vechten voor zijn gebied. Het conflict begint ietswat onwennig tijdens het inschieten maar mondt na enige tijd uit in een woordenwisseling van formaat. Wanneer het ons eindelijk gelukt is om het felbegeerde hoofdveld te veroveren, gooit onze scheids roet in het eten. Vanwege de uitlopende wedstrijd van Velocitas 1 moeten wij ons vers veroverd gebied inleveren. Na een diepe zucht en een beetje pijn in ons hart, leggen we de lijnen uit op Veld 2. Na onze werkzaamheden zijn we toch wel een beetje trots, want ook al is het Veld 2, het veld ligt er prachtig bij. We zijn klaar om hier terrein te winnen.
Tempo start met een scherp schot dat direct beantwoord wordt door Robin Holswilder. Eef springt er gelijk achteraan en legt behendig een doorloopbal erin, 2-1. Tempo komt er snel achteraan met op hun beurt 2 doelpunten. Daarna gooien Iris en Eef beide een bal in de korf. Uw wedstrijdverslaggeefster blijft de puntentelling op het scorebord maar omslaan, terwijl ze daarbij sterk geholpen wordt door de wind die veel eerder vond dat het 4-3 was dan dat wij dat vonden. Nog 3 doelpunten worden er gemaakt voor de welverdiende rust, 1 door de Alphenaren en 2 aan onze kant: Robin en Fleur knallen allebei een schot van afstand in de mand. 6-4.
In de kleedkamer krijgen we van onze altijd stabiele coach Sanne Glasbeek goed advies waardoor we stevig met beide benen op de grond blijven staan. Er is zeker een kans om de punten te incasseren vandaag, zolang we de aanvallen goed op blijven bouwen.
De rust wordt afgesloten door een punt van Tempo, dat direct wordt opgevolgd door een schot van Fleur, 8-5. Maar dan gaat het mis. Echt mis. Langzaam telt het scorebord door, maar enkel aan 1 kant. Tempo doet haar naam eer aan en versnelt hevig. Veel te hevig naar onze mening. Binnen pakweg 20 minuten verdubbelen de tegenstanders hun punten, waardoor wij opnieuw ons territorium verliezen. Enige tijd staat het 8-10. Lara gooit vlak voor het eindsignaal nog balletje van de zijkant het gele gat in, maar een overwinning is ons helaas niet gegund. De scheids fluit ons tweede verlies van de dag af en net voor de volgende windvlaag staat er 9-10 op het scorebord.
Enigszins teleurgesteld worden we het veld af geblazen. De altijd positieve Sanne weet wel gelijk een pluspuntje te benoemen: we hebben genoeg punten om op te trainen de komende weken. Er is zeker voldoende tijd om ons te verbeteren voor de volgende wedstrijd, die zullen we namelijk pas op 6 mei spelen.
Onze vaste moppentapster Iris Nieuwenhuizen heeft ondanks ons verlies toch weer een prachtige grap tevoorschijn weten te halen uit de glanzende moppentrommel. “Waarom doet een dom blondje haar bril af tijdens de alcoholcontrole?
Dat scheelt toch weer 2 glazen!”