Hofleverancier
Volgend seizoen korfballen Lars Hüsken, Ivo de Ridder en Robin Bakker in de A1 van TOP Sassenheim. “Velocitas is in één keer hofleverancier van dat team. Aan de ene kant balen, aan de andere kant wel mooi”, vertrouwde Femmy van Wezel me toe.
Vandaar dus, dat ik op 30 juni 2021, om kwart over zeven, heb afgesproken met Lars, Ivo en Robin. Bij Velocitas natuurlijk, waar om acht uur de algemene ledenvergadering (ALV) start. Ik heb dus drie kwartier om onze VelociTOPpers te interviewen. We beginnen in de kantine, maar halverwege ons gesprek verhuizen we naar buiten. In de kantine worden voor de ALV de stoelen netjes op anderhalve meter van elkaar klaargezet.
Dubbel
Het dubbele gevoel van Femmy speelt ook een rol bij Lars, Ivo en Robin. Want Velocitas is thuis, maar bij TOP kun je zo hoog mogelijk komen. En dat is wat ze alle drie het liefst willen. Ze herhalen precies die woorden – “zo hoog mogelijk” – een paar keer tijdens ons gesprek.
Lars legt het zo uit: “Voor mij was het de moeilijkste keus van mijn leven. Maar ik zou de rest van mijn leven spijt hebben gehad, als ik het niet gedaan had.” Voordat hij een paar jaar geleden overstapte was hij al gevraagd door TOP. Toch stapte hij niet meteen over: “Met Klaas was het fantastisch. Ik wilde geen andere trainer. We speelden hoofdklasse. En het Nederlands kampioenschap. Klaas heeft ons heel goed gemaakt met z’n allen.“
Ivo vindt het logisch dat hij en Robin de overstap nu ook maken. Toen Lars overstapte twijfelde hij al, maar hij bleef, want: “Het was te leuk en gezellig bij Velocitas. Maar volgend jaar ben ik senior, dus voor mij was dit de laatste kans. In de senioren is er veel concurrentie.” En Robin? “Ik was vorig jaar voor de B1 van TOP gevraagd. Maar ik kon bij Velocitas nog een jaar in een leuk team spelen.“
En toen kwam corona. “Ja,” verzucht Ivo, “maar ondanks corona bleef het niveau van onze motivatie hoog. En dat herkennen we erg bij TOP. Daar is iedereen gemotiveerd. Bij TOP voelt iedere wedstrijd aan als een finale. Je wordt steeds uitgedaagd om je te verbeteren.” “En“, bekent Robin, “voor ons was de overstap wat makkelijker, want Lars zat al bij TOP.“
Leven voor korfbal
“Wat moet je doen om in de A1 van TOP te komen?” vraag ik. Ivo vindt: “Wat ons heel erg hielp, was dat we als team bij elkaar bleven en een goede begeleiding hadden. En samen gingen we altijd schieten, hele zaterdagen waren we bij Velocitas bezig. Zo hadden we plezier en werden we ook steeds beter. Veel mensen vinden korfbal leuk, maar wij leven voor korfbal.” Ook bij Lars gaat voor korfbal alles opzij: “Toen we het NK mochten spelen, sloeg ik een week gym over. Zodat ik niet geblesseerd kon raken.” (Voor NK-ervaringen van Velocitas, zie https://www.sv-velocitas.nl/?s=nederlands+kampioenschap.)
Lars, Ivo en Robin zijn onderdeel van een goede lichting spelers. Ze wonnen op een gegeven moment vrijwel alles. Dat had ook verkeerd kunnen gaan. Ivo zegt daarover: “De succesbeleving van wedstrijden winnen was mooi, maar op een gegeven moment wonnen we alles dik. Dat had saai kunnen worden. Toen kregen we van Klaas andere opdrachten erbij. Hij daagde ons echt uit. Bijvoorbeeld om vrije worpen anders te nemen. Een bal tussen de benen van een tegenstander door stuiten naar iemand die daarachter vrij stond. En we probeerden driehonderd doelpunten te scoren in een seizoen.” Het verblijf in de hoofdklasse was ook leerzaam, want toen verloren ze eindelijk weer eens wedstrijden. Ook hier blijkt dat het ze niet alleen om winnen gaat, maar vooral ook om leren en daardoor steeds hoger komen.
Ivo en Robin hebben al duidelijke ideeën over hoe ze er ook bij TOP het hoogste uit kunnen halen. “Maar,” meldt Robin, “laten we niet op de zaken vooruitlopen.”
Thuis
Ik stel de vraag of we de heren ooit nog terug gaan zien bij Velocitas. Maar dan moet je eerst weggaan. En dat doen Lars, Ivo en Robin eigenlijk niet echt. Lars verwacht bijvoorbeeld nog bijna iedere week bij Velocitas te zijn. Ook Ivo en Robin voelen zich hier echt thuis. Ivo: “We willen naar wedstrijden blijven kijken bij Velocitas. Maar we moeten ook bij TOP meedoen.” “We zullen een balans moeten vinden“, zegt Robin wijs.
Lars vond het zoals gezegd een moeilijke keuze om naar TOP over te stappen, want hij had zo’n leuk team, met zijn beste vrienden. En het eerste team was zijn voorbeeld. “Daar wil ik ook staan“, dacht hij altijd. Als Ivo terugblikt, herinnert hij zich, dat hij hele dagen bij Velocitas was: “Wedstrijd spelen, dan naar het tweede en het eerste kijken en samen wat eten.” Lars vult aan: “Je kent iedereen, je kunt met iedereen een praatje maken. Ik ben daarom ook nog mee geweest met kamp, toen ik eigenlijk al bij TOP was.“
Afgelopen seizoen waren Ivo en Robin de trainers van de D1. Lars hielp als CIOS-stagiair. Ze waren graag training blijven geven, maar door de overlappende trainingsschema’s gaat dat helaas niet. Op andere manieren blijven ze wel helpen, bijvoorbeeld als er materiaal van of naar de zaal moet worden gebracht. Lars zegt daarover: “Het voelt wel goed, dat je er zo toch nog een beetje bij bent.“
De heren voelen zich zelfs nog zó betrokken bij Velocitas, dat ze als niet-spelend lid verbonden blijven aan de club. Later op de avond wordt dit ook gemeld tijdens de ALV. Als niet-spelend lid kunnen ze lekker blijven schieten bij Velocitas. Bijvoorbeeld op die oranje schutterskorven. Want daar wil ik het ook graag nog even met ze over hebben.
Kv Warmond
Sinds de kerstvakantie heeft Velocitas naast gele en een enkele blauwe ook twee oranje manden. Ik had ze wel eens in het materiaalhok zien liggen, maar wist niet wat er bijzonder aan was. Nu weet ik dat het schutterskorven zijn. Die hebben een 17,5% kleinere diameter dan gewone korven, leerde ik van schutterskorf.nl. En: “Daar leer je op een leuke en leerzame manier je schottechniek en schotpercentage mee te verbeteren.” Niet zo vreemd dus, dat Lars, Ivo en Robin er regelmatig gebruik van maken.
Van Anita van Bentum leerde ik eerder vandaag ook, dat we die schutterskorven zelfs te danken hebben aan deze drie heren. En aan Paul en Mats Hüsken. Volgens Ivo was het een spontane actie. Richting Lars zegt hij: “We waren bij jou aan het eten, en toen…” “Nee,” onderbreekt Lars hem, “wij hadden al gezien dat er een korfbalquiz van Dalto was. We hadden ons al een beetje voorbereid. Toen hebben we ons samen opgegeven. Als teamnaam gaven we kv Warmond op. Die club bestaat al lang niet meer, maar het was wel leuk. Bij de tussenstanden hoorde je dan ‘kv Warmond namens Velocitas’.“
Kennis
Ze hadden vertrouwen in een goede afloop, weet Ivo nog, want: “Als je vraagt wie de meeste kennis van korfbal hebben, dan zijn wij dat.” Lars voegt daar aan toe: “En mijn vader deed mee voor de oude kennis.” Als team bleken ze inderdaad goed op de hoogte te zijn van korfbal. De andere helft van de vragen ging echter over algemene weetjes, zoals het herkennen van reclames. Daar waren ze wat minder goed in, maar toch wonnen ze de zesde prijs. Ivo: “En die twee schutterskorven hebben we toen aan Velocitas gegeven.“
Dan wordt er geroepen: de ALV begint. We lopen nog snel even het veld op om foto’s te maken, waarbij er naast serieus poseren ook tijd voor een lach is – door op zijn tenen te gaan staan komt Lars ook steeds hoger.
Ik ga naar binnen. Lars, Ivo en Robin zetten een korf op, en gaan nog een uurtje schieten.
