In 2020 bestaat Velocitas 70 jaar. Op 1 juni 1950 werd de club opgericht. De viering van ons jubileum is gepland op 27 juni. Maar dat is niet de enige manier waarop we ons jubileum vieren. Want bij een jubileum horen verhalen. Van toen, over nu en voor de toekomst. Wie anders dan onze Velovedettes kunnen ons die verhalen vertellen?
de vedette zelfst. nw. (m/v) Uitspraak: [və'dɛtə] Meervoud: vedettes, vedetten Betekenis: populaire figuur, bijvoorbeeld in de sport.
Het feuilleton Velovedettes bestaat uit
[table id=28 /]De komende maanden volgen nog meer Veloverhalen van die belangrijke bestuursleden, fanatieke families, kanjers van klussers, speciale spelers en vrijgevige vrijwilligers die van Velocitas al 70 jaar de leukste korfbalvereniging in Leiderdorp en omstreken maken. Door de coronacrisis misschien iets minder strak gepland dan we hadden gewild, maar we doen ons best.
Wauw!
“Wauw, wat is het hier toch mooi. Die kunstgrasvelden, die ruimte.” Dat denkt Velovedette Femmy elke keer als ze het terrein van Velocitas op komt. Helemaal perfect was het voor haar geweest als we de oude kantine nog hadden gehad, maar ja. Het is een van de weinige dingen waar Femmy niets aan kan doen. Want als haar iets dwarszit, dan lost ze het op.
Het is dinsdag 12 mei 2020. Na mijn anderhalvemetertranining met de C3 heb ik een afspraak met Femmy. Ze kan door de coronacrisis al even niet naar haar werk op Schiphol. Dus is ze wat meer met Velocitas bezig. Zo is ze een van onze toezichthouders en schreef ze met Elsbeth de Mooij en Ine van Goedegebuur ons toezichthoudersprotocol.
Jubileum
Nog even kijkt Femmy toe, hoe de C-spelers onder begeleiding van de in gele hesjes gehulde toezichthouders hun handen wassen. Dan gaan we de kantine in. Femmy heeft koude handen gekregen en zet de waterkoker aan voor een kop thee. We gaan aan een tafeltje zitten. Netjes op anderhalve meter afstand. In de kantine dus, waar Femmy nog steeds niet helemáál aan gewend is. Want die afgebrande oude kantine was haar tweede thuis. En dat was ‘ie een hele tijd, want dit jaar viert Femmy haar 40-jarige jubileum bij Velocitas. “Ik werd op mijn 11e lid en ben nu 52“, vertelt ze spontaan.
Als ik vraag wat ze in die tijd allemaal gedaan heeft bij Velocitas, reageert ze lachend: “Misschien kun je beter vragen wat ik niet gedaan heb.” Ik doe dat en leer dat Femmy zich niet met het materiaal heeft beziggehouden, en niet met het onderhoud aan de kantine. Wel heeft ze gekorfbald, training gegeven, barroosters opgesteld, en was ze bijvoorbeeld secretaris van het bestuur. Dan realiseert ze zich, dat ze ook geen voorzitter is geweest. Hoog tijd, denk ik bij mezelf, om een van de voormalige voorzitters onder de Velovedettes te gaan interviewen.
Veilig
Femmy begon dus op haar 11e met korfballen. Tot die tijd zat ze bij de padvinderij. Toen ze met een vriendinnetje mee ging naar de korfbal was ze al snel om: “Het was altijd gezellig bij Velocitas, en dat het gemengd was vond ik ook leuk.” Ze is steeds met haar team meegegroeid. Dikke vrienden werd ze later ook met de spelers van het eerste en tweede. Femmy speelde tien jaar in het eerste van Velocitas. Dikke vrienden zijn ze, nu Femmy in het achtste speelt, nog steeds. Zo hoopt ze dat iedereen het naar z’n zin heeft bij Velocitas. Uit het diepst van haar hart voegt ze er later aan toe: “Het is hier een veilige plek om op te groeien.“
Speler
Ter voorbereiding op dit interview heeft Femmy de vorige Velovedettes nog eens doorgelezen. Daarover zegt ze: “Een verschil met Klaas is dat ik mezelf vooral speler vind. Klaas zie ik eerst als trainer. Ook nu ik in het achtste speel, vind ik dat ik eerst speler ben. De rest komt daarna.“
Over Klaas gesproken, hij was haar trainer toen ze in de junioren speelde. Op een avond kwam Klaas samen met Rien van Poelgeest aan haar ouders vragen of ze met Pinksteren mee mocht naar het toernooi in Wierden. Boven aan de trap luisterde Femmy in spanning mee. Ze weet nog goed wat Klaas en Rien toen plechtig beloofden: “We houden Femmy het hele weekend in de gaten!” Nou vooruit, dan mocht ze wel mee. “Maar Klaas en Rien heb ik het hele weekend niet gezien“, bekent ze nu. En misschien was dat maar goed ook, achteraf gezien. Want het werd een heel leuk weekend. Zo leuk zelfs, dat Eric (haar man, red.), die mee was naar Wierden, snel overstapte van frisbee op korfbal. Frisbee is ook een gemengde sport, maar Velocitas had Femmy.
Onuitstaanbaar
Wierden was leuk, maar waar Femmy echt goede herinneringen aan heeft, dat is aan het gezellige nazitten in de kleedkamer. Training of wedstrijd afgelopen, de jongens daar, de meiden hier, heel veel gelachen. Met een brede grijns voegt ze daar aan toe: “Ik weet ook zeker dat we wel eens een trainer hebben weggepest. Ik was in de B onuitstaanbaar.“
Iets anders wat Femmy zich herinnert, is dat ze vroeger door het drievakskorfbal steeds in een ander team speelde. Want op het veld waren voor drie vakken twaalf spelers nodig, en in de zaal voor twee acht. Die afwisseling vond ze wel prettig. “Maar“, bekent ze, “het kleinere veld van nu is echt een verademing. Of misschien komt dat omdat ik wat ouder ben.“
Fysieker
Nog een verschil met vroeger is dat Femmy merkt dat het korfbalspel fysieker is geworden. “Zeker bij de jeugd, en in het eerste en tweede. Die duels onder de korf. Er wordt niet eens voor gefloten. Dat wil ik niet meer. En door de harde manden stuit de bal toch ver weg, dus die duels zijn vaak niet eens nodig.“
Korfbal is veranderd en verandert nog steeds. Veel nieuwigheden worden eerst op het hoogste niveau uitgeprobeerd en geïntroduceerd. Daardoor komt de korfballeague ter sprake, en raken we even een gevoelige snaar. Femmy: “Er zit een groot verschil tussen de korfballeague en de rest.” In kwaliteit, maar Femmy heeft het ook over aandacht van het KNKV, en over geld: “Als ik ze op Schiphol naar Portugal zie gaan om feest te vieren heb ik daar wel eens moeite mee.” Toch zou Femmy ook best nog eens met een schotklok en zo willen spelen, “want het is dan een heel ander spelletje dan wat wij in het achtste spelen.” Wellicht een idee voor de toernooicommissie?
Sprinkhanenspel
Bang dat het korfbalspel door de veranderingen te veel op een sport als basketbal gaat lijken is Femmy niet. “Nee hoor“, zegt Femmy stellig, “korfbal is een veel intelligenter spel dan basketbal, heel anders.” Ze heeft samen met haar zoon Tim naar de documentaire ‘The Last Dance’ over Michael Jordan gekeken. Terwijl het Tim vooral was opgevallen dat Jordan niet alleen talent had, maar vooral keihard trainde, zag Femmy iets anders: “Korfbal is mooier, met completere spelers. Je moet kunnen gooien, schieten, vangen, lopen, alles. En het is gemengd.” Best een conditioneel zwaar spel ook, met veel korte snelle acties. Van een fysiotherapeut hoorde ze ooit dat die korfbal ‘het sprinkhanenspel’ noemde. Ik kan me er iets bij voorstellen.
Bij het afronden van ons gesprek bekent Femmy dat ze niet kan wachten tot we weer wedstrijden mogen spelen. En wel hierom: “Ik wil weer gewoon op zaterdagmiddag, met een biertje in de hand, naar het eerste kunnen kijken. Of ze nu winnen of verliezen.”
Proost!