Uitmuntend. Excellent. Grensverleggend. Het is een kleine greep uit het surplus van lovende woorden die de A3 na de winst van vorige week ten dele zijn gevallen. Met torenhoge verwachtingen als meetlat reisden de potentieel kampioenen deze week af naar de uithoek van Leiden, waar KZ Danaïden de geslepen korfbalmessen klaar had liggen.
Met de laaghangende zon als sfeermaker gaf de scheidsrechter om stipt 15:30 het teken dat de wedstrijd mocht beginnen. Direct bleek dat de Velocitanen wisten wat er op het spel stond. Als een stel hongerige wolven stortten de spelers zich dan ook op deze cruciale wedstrijd.
Het was opmerkelijk dat er geen regenboog verscheen aan de strakblauwe lucht, want de toeschouwers zagen het kansen regenen voor de Leiderdorpse equippe. Met snel combinatiespel en een grote hoeveelheid aan schoten wist Velocitas het KZ Danaïden gelijk met de rug tegen de muur te zetten. Helaas bleek maar weer dat een regenboog niet garant staat voor een pot met goud: Velocitas wist zichzelf niet belonen en zag elke bal nét over of naast gaan. KZ profiteerde dankbaar en wist op voorsprong te komen, sterk tegen de verhouding in.
Een wijs man zei ooit: ‘We vallen zodat we kunnen leren hoe we weer op moeten staan’. Het is tot op heden onduidelijk of de spelers van de A3 bekend zijn met deze filosofische levensles uit de film Batman, maar er werd in ieder geval wél naar gehandeld. Door rustig te blijven én het geloof te houden wist het team uit het dal te klimmen waar ze de eerste 20 minuten in terecht waren gekomen. De velo-supporters (die in groten getale de oversteek naar het Leidse hadden genomen) hadden hier zeker een aandeel in. Zij lieten met luid gejuich duidelijk merken dat de supporters de negende man op het veld zijn, óók op momenten dat het minder gaat. Het thuisfront, dat op de hoogte werd gehouden van de ontwikkelingen door middel van een livestream, zag het team zich terugknokken naar een 3 – 5 voorsprong. Een stand die uiteindelijk de boeken in zou gaan als ruststand.
Met limonade en een bespreking in de rust als opfrisser, begon het team overtuigend aan de tweede helft. In twee minuten was de marge vergroot naar vier. Toch was het het getergde KZ dat liet zien dat ‘Leidse Vastberadenheid’ nooit onderschat mag worden. De aansluiting werd al snel weer gevonden en Velocitas moest uitkijken dat KZ niet langszij zou komen.
Winnen doe je nooit alleen en zeker niet bij de A3. Met twee wissels werd er getracht om de wedstrijd op slot te gooien. En dat gebeurde. Met de frisse benen in het veld bleek dat de spelers van KZ veel fysieke arbeid hadden geleverd. Het begon opnieuw kansen te regenen en dit keer werd de pot met goud wél gevonden: Bal op bal wist de opening van 42 centimeter brede korf te vinden, waardoor het team in een mum van tijd een grote voorsprong op wist te bouwen. Bij een stand van 9 – 17 vond het scheidsrechter het genoeg en maakte hij een einde aan de zeer sportieve wedstrijd, waarbij KZ zich van zijn beste kant liet zien.
Een wijs man zei ooit: ‘Doe of doe niet. Er is geen probeer’. Het is tot op heden onduidelijk of de spelers van de A3 bekend zijn met deze filosofische levensles uit de film Star Wars, van toepassing is het echter wel. De A3 deed wat het moest doen en keerde met de punten in de tas huiswaarts. Niet in de spelersbus maar gewoon op de fiets. Want ze zijn zo lekker gewoon gebleven.