“Ik heb nog nooit een wedstrijd gespeeld op het kunstgras, tenminste geen echte wedstrijd. Alleen een schoolkorfbaltoernooi- wedstrijd”, verkondigt Charlotte. Plechtig plaatst ze twee benen op het kunstgrasveld en met bal onder de arm loopt ze naar de paal. Een voor een komen de vrolijke vijf van deze zaterdag het veld opgelopen onder begeleiding van een supportteam bestaande uit ouders, opa’s en oma’s. Zodra de palen staan beginnen ze met warmschieten. “Wanneer beginnen we nouuu?”, vraagt Evy al hangend aan haar trainster. “Nog een kwartier? Pffffff”.
Rennen om vrij te komen
De tegenstander van deze week is KVS. Deze blijkt, net als vorige keer, heel goed te kunnen verdedigen. De spelers kunnen de bal bijna niet kwijt en een schotkans van Jonas valt ongelukkig uit de korf. Als enige man in een team van vrouwen rent hij zich de longen uit het lijf om vrij te lopen, waarbij zo nu en dan een “Jonas, kom je de bal hier halen?” best even helpt. Gelukkig hebben de spelers van deze vervelende verdedigers niet terug en maken ze het KVS voor de rust bijna onmogelijk om de bal ook maar te gooien.
Suiker, goed?
Bij de F2 wordt er in de rust krachtvoer gegeten. Meestal is dat fruit, vooral appels en druiven. Deze keer is er geen krachtvoer nodig maar wordt er wel uitbundig besproken welk krachtvoer er volgende week gegeten gaat worden (er wordt unaniem voor kiwi gekozen). Hebben de spelers dan helemaal niks nodig om op te laden? Alleen limonade. Maar wel veel, Amy loopt zelfs nog een keer terug om een nieuwe kan te halen voor haar team.
De eerste goal is een daalder waard
Met alle spelers in het veld (de F2 mag met een superspeler door) gaat het gooien een stuk makkelijker want er staat altijd iemand vrij. Alleen zorgt dit wel voor de nodige verwarring, want wie verdedigt wie nou ook alweer? De spelers vechten om iedere bal en lopen supergoed vrij, waardoor er meer schotkansen komen. Hierdoor ziet Charlotte kans om overtuigend de eerste goal te scoren. Jammergenoeg loopt de rest van de wedstrijd wat stroef en blijft het hierbij.
Soms even doorbijten
Maar aan hangende koppies doen ze niet in de F2. Wel aan high fives. En natuurlijk aan eten, want wat is er nou leuker dan na de wedstrijd met een zakje chips en een koek rond te struinen? “Ik wil nog wel een wedstrijd spelen”, verkondigt Amber met het zakje chips. Misschien toch wel het korfballen zelf?
Geschreven door: Marlies
