Op zaterdag 13 juli 2024 was het weer zo ver: de Velocitaanse jeugd ging op kamp. Op vrijdagavond waren de meeste tassen en het speelmateriaal al in een busje gepakt. Nu was het de beurt aan de jeugd zelf om in de bus te stappen. Tijdens het wachten op de bus was het gezellig. Geslaagden werden gefeliciteerd, vakantieplannen werden gedeeld en er werd voor een week afscheid genomen van de jeugd.
Gekkenhuis
Eerst wachtten de jeugd een heus hindernisparcours en een ‘strenge’ ondervraging in de kantine. Want iedereen moest ‘bewijzen’, dat ze mee mochten. Een enkeling vond dit best spannend, maar natuurlijk lukte het iedereen. Allemaal mochten ze mee naar het ‘gekkenhuis’, als we de T-shirts van de begeleiders mogen geloven.
Simone gaf aan, dat er naast de begeleiders dit jaar zo’n twintig kinderen meer mee zijn dan vorig jaar. Ruim 70 kinderen, waarvan veel voor de eerste keer: groentjes.
Pas het begin
Voor deze hele groep naar de bus kon, werd de jarige begeleider op het hoofdveld toegezongen. Er werd speciaal voor hem een liedje opgezet: “Rembrandt, dit is je verjaardag!” Hij gaf halverwege het lied met een keelsnijbeweging aan, dat hij wel genoeg aandacht had gekregen. Maar het lied moest af. Tim verzekerde hem naderhand: “Je snapt natuurlijk wel, dat dit pas het begin is.”
Naar de bus
Toen kwam het sein, dat de bus klaarstond. De oudste jeugd sprong snel over de omheining van het hoofdveld heen. Zo regelden zij een plekje vooraan in de rij. Daarachter zette een lange stoet Velocitanen zich in beweging richting de bus.
Toen ook de laatste kampdeelnemer nog even snel getoiletteerd had en in de bus verdween, zette die zich in beweging.
Terugkeer
Siebe meldde een week later in de WhatsApp-community, dat de bus om 13:10 aan zou komen bij Velocitas. Daar stond toen dan ook een grote groep ouders en verzorgers op de jeugd te wachten. Een voor een kwamen de kinderen uit de bus. Even snel omhelzen, en dan door naar het hoofdveld. Daar volgde de slotact: de ouders werden toegezongen. En herinnerd aan het Velocitaanse clublied.
Bedankt
Voorzitter Siebe sprak de kampgangers kort toe en bedankte iedereen. Daarna was het tijd om de spullen uit het busje te halen. In het voorbijgaan vroeg ik Rembrandt, of het liedje inderdaad nog maar het begin was. Ja, hij was nog vaak herinnerd aan zijn verjaardag, “maar Jonas nog veel meer“. Ook van zoon Jasper hoor ik, dat iedere verjaardag luidkeels gevierd is.
Na nog vele omhelzingen en bedankjes, was het tijd om naar huis te gaan. Vaak kreeg de jeugd een welgemeend “welterusten” van de begeleiders mee.
Algemene informatie over het Velocitaskamp kun je vinden op https://www.sv-velocitas.nl/velocitaskamp/.